விரிவானம் 8 மதிப்பெண்
1.ஒருவன் இருக்கிறான்
முன்னுரை
துணையின்றி வாழும்நிலை இரங்கத்தக்கது. எப்படிப்பட்டவராக இருந்தாலும் பிறரது துணையைச் சார்ந்திருக்க வேண்டியநிலை இருக்கிறது. துணையே இல்லாதவர் என்று கருதி நாம் அலட்சியம் செய்பவருக்கும் துணை ஒன்று இருப்பதை அறியும்போது நமக்குக் குற்ற உணர்ச்சி தோன்றும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. எப்படிப்பட்டவருக்கும் ஒரு துணை இருக்கும். அந்தத் துணைதான் மனிதத்தின் வேருக்கு நீர். அதில் மனிதம் துளிர்க்கும்.
கட்டைத் தொட்டி ஆறுமுகத்தின் மனிதநேயம்
அம்மா அப்பா இல்லாத குப்புசாமி, காஞ்சிபுரத்தில் தாய்மாமன் வீட்டில் தங்கி ஒரு சைக்கிள்கடையில் வேலைசெய்து வாழ்ந்து வந்தான். அந்தக் கடைக்கு எதிரே ஒரு விறகுக் கடையில் வேலைசெய்து வந்தவன்தான் கட்டைத் தொட்டி ஆறுமுகம். ஆறுமுகத்தின் பக்கத்து வீட்டுக்காரன் வீரப்பன் என்பவனும், குப்புசாமியும் நெருங்கிய நண்பர்கள். குப்புசாமி வயிற்றுவலி காரணமாக சென்னைக்கு உறவினர் வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தான். சென்னைக்குத் தன்னுடைய உறவினர் வீட்டுக்கு வந்த ஆறுமுகம் குப்புசாமியைப் பார்க்க, அவனுடைய உறவினர் வீட்டுக்குச் சென்றான். பார்க்க முடியவில்லை. அந்த வீட்டுக்குப் பக்கத்து வீட்டில் இருந்தவரிடம், தன் குழந்தைகளுக்காக வாங்கிய சாத்துக்குடிப் பழங்களில் இரண்டு சாத்துக்குடிப் பழங்களையும், ஒருரூபாய் நோட்டு ஒன்றையும் கொடுத்து, அதைக் குப்புசாமியிடம் சேர்த்துவிடும்படி வேண்டுதலை முன்வைத்துத் தன்னுடைய மனிதத்தை வெளிப்படுத்தினான்.
ஏழ்மையிலும் இரங்கிய வீரப்பன்
வீடுகட்டுகிற ஒரு மேஸ்திரியிடம் சிப்பந்தியாக வேலைசெய்து வந்தவன் வீரப்பன். நோய் காரணமாகக் குப்புசாமி வேலை இழந்து தாய்மாமன்வீட்டில் துன்பப்பட்டுக் கொண்டிருந்தபோது, வீரப்பன்தான் அவ்வப்போது அவனை அழைத்துவந்து சாப்பாடு போடுவான். சிலநாட்கள் வேலை இல்லாமல், வருமானமும் இல்லாமல் துயரப்படுகிற ஏழையாக இருந்தாலும், கடன் வாங்கியாவது தன் நண்பனுக்கு உதவிசெய்து வந்தான்.
கடிதத்தில் கசிந்த மனிதம்
சென்னைக்குச் சிகிச்சைக்கு சென்ற குப்புசாமிக்கு, ஆறுமுகத்திடம் கொடுத்து அனுப்பிய வீரப்பனின் கடிதத்தில் மனிதம் கசிந்திருந்தது. அந்தக் கடிதத்தில்,"என் உயிர்நண்பன் குப்புசாமிக்கு எழுதிக் கொண்டது... நீ இங்கிருந்து போனதிலிருந்து என் உயிர் இங்கே இல்லை. சதா உன் ஞாபகமாகத்தான் இருக்கிறேன். கடவுள் அருளால் நீ உடம்பு சௌக்கியமாகி வரவேண்டும் என்று தினமும் ஒருதடவை கோவிலுக்குப் போய்க் கும்பிடுகிறேன். எனக்கு இப்போது வேலை இல்லை. கொஞ்ச நாட்களாக வருமானம் இல்லாமல் இருக்கிறேன். நேற்று கட்டைத்தொட்டி ஆறுமுகம் பட்டணம் போவதாகச் சொன்னான். உடனே ஓடி ஒருவரிடம் மூன்றுரூபாய் கடன் வாங்கி அவனிடம் கொடுத்து அனுப்பியிருக்கிறேன். நானே வரலாம் என்று பார்த்தேன். வந்தால் இந்த மூன்றுரூபாயும் பஸ்ஸூக்குச் செலவாகிவிடும். உனக்குச் சமயத்தில் உதவியாக இருக்கும் என்று நினைத்து, நான் ரூபாயைச் செலவழித்துக் கொண்டு வராமல் ஆறுமுகத்திடம் கொடுத்து அனுப்பியிருக்கிறேன். இன்னோர் இடத்திலும் பணம் கேட்டிருக்கிறேன். கிடைத்தால் நான் சீக்கிரம் உன்னைப் பார்க்க வருவேன். உன்னைப் பார்த்தால்தான் நான் தின்னும் சோறு, சோறாக இருக்கும்" என்று உருக்கமாக எழுதியிருந்தான்.
கதைசொல்லியின் மனத்தில் கசிந்த மனிதம்
மேற்கண்ட கடிதத்தைப் படித்த கதைசொல்லியின் கண்களில் கண்ணீர் கசிந்தது. அதை வெளிக்காட்டாமல் மனைவியை அழைத்து, "குப்புசாமியைப் பார்க்க ஆஸ்பத்திரிக்குப் போய் வருவோம்" என்றார். அவளும் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள். "குப்புசாமிக்கும் ஒருவன் இருக்கிறான். குப்புசாமிக்கு மட்டுமா? எனக்குமே ஒருவனாக அவன் இருக்கிறான்" என எண்ணியபடி குப்புசாமிக்குப் பழம் வாங்கப் புறப்பட்டார்.
முடிவுரை
வீரப்பன், கட்டைத்தொட்டி ஆறுமுகம் போன்ற மனிதர்களின் மனிதத்தால்தான் இந்த உலகம் இன்னும் அழியாமல் நிலைபெற்றிருக்கிறது. இதைத்தான் வள்ளுவர், "பண்புடையார்ப் பட்டுண்டு உலகம் அதுஇன்றேல் மண்புக்கு மாய்வது மன்" என்று இயம்பியிருக்கிறார் போலும்!
2.அறிவியலாளர் ஸ்டீபன் ஹாக்கிங்குடன் விண்வெளிப்பயணம்
முன்னுரை
அறிவை விட முக்கியமானது கற்பனைத் திறன். ஏனெனில், அறிவு என்பது நாம் தற்போது அறிந்தும் புரிந்தும் வைத்திருப்பதோடு முடிந்து விடுகிறது. கற்பனைத் திறனோ இந்த ஒட்டுமொத்த பேரண்டத்தையும் அளப்பது.
ஹாக்கிங்குடன் நான்…
நாசா நடத்திய தேர்வில் நான் முதலிடம் பெற்றதால், ஸ்டீபன் ஹாக்கிங்குடன் விண்வெளிப் பயணம் செய்யும் வாய்ப்புப் பெற்றேன். ஏற்கனவே அறிவியலாளர் ஸ்டீபன் ஹாக்கிங்கின் “காலத்தின் சுருக்கமான வரலாறு” நூலை வாசித்திருந்தேன். அதனால் பேரண்டம் பற்றித் தெரிந்துகொள்ளும் ஆர்வம் மேலிட்டது.
தன்னம்பிக்கை மனிதர்
கொலம்பியா விண்வெளி ஓடத்தில் அமர்ந்தோம். அவர் புன்முறுவல் செய்தார். என்னுடைய மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை. சக்கரநாற்காலியில் அமர்ந்திருந்த அவரின் கன்னத்தசை அசைவுகளை உள்வாங்கி, நுண்ணறிவுக் கணினி என்னிடம் மொழிபெயர்க்கத் தொடங்கியது. அவரின் தன்னம்பிக்கை மெய்சிலிர்க்க வைத்தது.
கலந்துரையாடல்
அவருடனான கலந்துரையாடலின்போது பல்வேறு வியப்பான செய்திகளைத் தெரிந்து கொண்டேன். “மாற்றத்திற்கு ஏற்பத் தகவமைத்துக் கொள்ளும் திறனே புத்திகூர்மை. அறியாமை அறிவாற்றலில் மிகப்பெரிய எதிரி அல்ல. அது அறிவின் மாயை” என்றார். இப்பேரண்டம் பெருவெடிப்பினால் உருவானது என்பதைக் கணிதவியல் அடிப்படையில் விளக்கினார். இப்பிரபஞ்சத்தைப் படைத்தவர் ‘கடவுள்’ என்ற கருத்தை மறுத்தார்.
கருந்துளை
“நம் பால்வீதியில் கோடிக்கணக்கான விண்மீன்கள் உள்ளன. ஒரு விண்மீனின் ஆயுட்கால முடிவில் உள்நோக்கிய ஈர்ப்பு விசை சுருங்கி, அதன் ஈர்ப்பு உயர்ந்து கொண்டே சென்று அளவற்றதாகிறது. அப்போது அதிலிருந்து ஒளிகூட தப்பி வரமுடியாது. அதனைச் சுற்றிய பகுதிகளில் இருந்து வரும் கதிர்வீச்சுகளைக் கொண்டுதான் அது ஒரு கருந்துளை என்பதை அறிய முடியும். அது இறுதியில் வெடித்துச் சிதறிவிடும். சிதறியவை மீண்டும் நட்சத்திரக் கூட்டங்களாக உருவாகும். ஆகவே, கருந்துளை என்பது படைப்பு ஆற்றல்” என்று அவர் விளக்கியபோது வியந்தேன்.
பெற்ற விருதுகள்
தன்னம்பிக்கை மிகுந்த ஸ்டீபன் ஹாக்கிங் அவர்கள் அமெரிக்க அதிபர் விருது, ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன் விருது, உல்ஃப் விருது முதலிய விருதுகளைப் பெற்றுள்ளார் என்பதை அறிந்து கொண்டேன்.
நகைச்சுவை உணர்வு
தலைவிதி தான் வாழ்க்கையைத் தீர்மானிக்கிறது என நம்புபவர்களைப் பார்த்தால் எனக்குச் சிரிப்புதான் வருகிறது. விதிதான் தீர்மானிக்கிறது என்றால் சாலையைக் கடக்கும்போது ஏன் இருபுறமும் பார்த்துக் கடக்கிறார்கள்? எள்ளி நகையாடினார்.
துணிச்சல்காரர்
அவர் சூடான காற்று நிரம்பிய பலூனில் வானில் பறந்து தனது 60ஆவது பிறந்த நாளைக் கொண்டாடினார். மேலும் அவர் போயிங் 727 என்ற விமானத்தில் பூஜ்ஜிய ஈர்ப்பு விசைப் பயணத்தை மேற்கொண்டு எடையற்ற தன்மையை உணர்ந்தார்.
உலகிற்கு எடுத்துக்காட்டு
"உடலில் ஏற்பட்ட உறுப்பு இழப்போ ஊனமோ ஒருவனுக்குக் குறையாகாது. ஊக்கமும் உழைப்பும் சேர்ந்த ஆளுமைத்தன்மை இல்லாமல் இருப்பதே குறையாகும்" என்ற உண்மையை உலகிற்கு எடுத்துக்காட்டியவர் ஹாக்கிங்.
முடிவுரை
விண்வெளிப் பயணத்தை முடித்துக் கொண்டு திரும்பினோம். அவர் என் மனக்கண்ணில் தன்னம்பிக்கையின் சிகரமாக நிழலாடுகிறார். அறிவுத்தேடலில் உடல் உள்ளத் தடைகளைத் தகர்த்த மாமேதை. அவரின் வாழ்வு உலகிற்கான பாதை.
3.கோபல்லபுரத்து மக்கள்
முன்னுரை
கிராமத்து வெள்ளந்தி மனிதர்கள் காட்டும் விருந்தோம்பல் எப்பவும் மனசுக்குள் பசுமையாக இருக்கும். அவர்களது இயல்பான வரவேற்பும் எளிமையான உணவும் மதிய வேக்காட்டில் நடந்துவந்த களைப்பை மறக்கச் செய்யும். பசித்த வேளையில் வந்தவர்களுக்குத் தம்மிடம் இருப்பதையே பகிர்ந்து கொடுக்கிற நேயம் கிராமத்து விருந்தோம்பல். அப்படி நடக்கும் ஒரு நிகழ்வு நம் முன் காட்சியாகிறது.
புதியவனின் தோற்றம்
தற்செயலாக, புளிய மரத்தில் சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்தவனை அன்னமய்யா கண்டான். தாடியும் அழுக்கு ஆடையுடனும் இருந்த அவன் வயோதிகன் போலவும் சந்நியாசி போலவும் இருந்தான். ஆனால், அவன் வாலிபன். நடக்க முடியாமல் உட்கார்ந்து உட்கார்ந்து உடல் வாடிக் களைத்து, நடந்து வந்தவன். அவன் கண்களில் தீட்சண்யம் தெரிந்தது.
அன்னமய்யாவின் அரவணைப்பு
வாலிபன், அன்னமைய்யாவைக் கண்டதும் சிறுபுன்னகை செய்தான்; பேச விருப்பம் இல்லாதவன் போல் இருந்தான். அன்னமய்யா, அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அலுப்புத் தீர்ந்தவுடன் அந்த வாலிபன், குடிக்கத் தண்ணீர் கேட்டான். அன்னமய்யா, "அருகில் அருகு எடுத்துக் கொண்டிருப்பவர்களிடம் இருந்து நீச்சுச் தண்ணீர் வாங்கி வரட்டுமா?" என்றான். வாலிபன் எழுந்திருக்க ஒத்தாசையாகக் கையை நீட்டினான். தோளைப் பிடித்து நடக்கும்படி வேண்டினான். அன்னமய்யா அளித்த ஜீவ ஊற்று வேப்ப மரத்தடியில் வைக்கப்பட்டிருந்த கலயத்துக் கஞ்சியின் நீத்துப் பாகத்தை வடித்துக் கொடுத்தான். வாங்கி உறிஞ்சும்போது வாலிபனின் கண்கள் சொருகின. மிடறு தொண்டை வழியாக இறங்குவதன் சுகத்தை முகம் சொல்லியது. உட்கார்ந்து குடிக்கச் சொன்னான். சோற்றின் மகுளியை வார்த்துக் கொடுத்தான். மடக்கு மடக்காய் ஜீவ ஊற்று உள்ளே இறங்கியது. வேப்பமர நிழலே சொர்க்கமாய், படுத்ததும் தென்றல் காற்று வந்து அயரச் செய்தது. வயிறு நிறையப் பாலைக் குடித்து மடியிலே தூங்கும் குழந்தையின் முகத்தைத் தாய் பார்ப்பது போல அன்னமய்யா அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
பெயர்ப்பொருத்தம்
வாலிபனின் சிறு தூக்கம் முடியும் வரை காத்திருந்தான். எழுந்த வாலிபன், நன்றி கலந்த புன்னகை காட்டினான். அன்னமய்யா வாலிபனிடம், "உங்கள் ஊர்ப்பெயர் என்ன? எங்க இருந்து வர்றீங்க? எங்க போகணும்?" என்று அன்புடன் கேட்டான். அந்த வாலிபன், " நான் ரொம்ப தொலைவில் இருந்து வர்றேன். சொந்தப் பெயர் பரமேஸ்வரன். அதை மறந்து விடு. மணி என்று கூப்பிடு. ஆமாம், உன் பெயர் என்ன?" என்று கேட்டான்.
"அன்னமய்யா "
"அன்னமிட்டவனின் பெயர் அன்னமய்யா. என்னே பெயர்ப் பொருத்தம்!" என்று எண்ணிக் கொண்டான். "உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோரே".
முடிவுரை
வாலிபனை, அன்னமய்யாவின் நண்பன் சுப்பையாவின் நஞ்சை நிலத்துக்குக் கூட்டி சென்றான். அங்கு அருகு எடுத்து கொண்டிருந்தவர்கள், சாப்பிட வந்தார்கள். மணியின் கையில் கால் உருண்டைக் கம்மஞ்சோற்றை வைத்தார்கள். அரை உருண்டையைச் சாப்பிட்ட மணி மறுபடியும் அயர்ந்து தூங்கி விட்டான்.
4.புதிய நம்பிக்கை
முன்னுரை
வரலாற்றில் மனிதர்கள் வருகிறார்கள். சிலர் வரலாறாகவே மாறி விடுகின்றார்கள். இவர்கள் பாதையே இல்லாத இடத்தில் தங்கள் கால்களால் ஒற்றையடிப்பாதையை இட்டு பெரும் சாலையாக ஆக்குகிறார்கள். பலர் பயணிக்க வழி அமைக்கிறார்கள். கல்வியறிவற்ற சமூகத்திலிருந்து ஒற்றை ஒளிச் சுடராக வெளிவந்து, அந்த சமூகத்தையே ஒளிவெள்ளத்தில் நிரப்புகிறார்கள். அப்படிப்பட்டவர்களில் ஒருவர்தான் மேரி.
மேரியின் குடும்பம்
கருப்பினச் சிறுமி மேரி. வாழ்க்கையின் ஒரே ஒரு நிமிடத்தை கூட வீணடிக்கக் கூடாது என்று பகல் முழுவதும் பருத்திக் காட்டில் வேலை செய்யும் குடும்பத்தைச் சார்ந்தவள். அம்மா பாட்ஸியுடன் துவைத்து, தேய்த்து, துணிகளை அடுக்கிக் கொண்டு, பென் வில்சன் என்ற வெள்ளைக்கார முதலாளி வீட்டிற்குச் சென்றாள்.
உன்னால் படிக்க முடியாது
அங்கு வெள்ளைக்காரச் சிறுமிகள் விளையாடிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டாள்; உள்ளே சென்றாள்; சுற்றிப் பார்த்தாள்; மேஜை மீது இருந்த புத்தகத்தை எடுத்துப் பார்த்தாள். "புத்தகத்தை என்னிடம் கொடு. நீ இதை எடுக்கக்கூடாது. உன்னால் படிக்க முடியாது. புத்தகங்கள், படிக்க முடியாதவர்களுக்கு இல்லை" என்ற வெள்ளைக்காரச் சிறுமியின் வார்த்தைகளால் மனம் கலங்கினாள்.
மேரியின் விருப்பம்
"நான் படிக்க வேண்டும். நான் படிக்கக் கற்றுக் கொள்ளப் போகிறேன். நான் எழுதப் படிக்கப் போகிறேன்" என்று சிந்தித்துக் கொண்டே இருந்தாள். தந்தை சாமிடம் தன் விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தினாள். ஆனால், அங்குக் கருப்பினச் சிறுமிகள் படிப்பதற்கென்று பள்ளிக்கூடம் கிடையாது.
பட்டம் பெற்ற மேரி
மிஸ் வில்சன் என்ற வெள்ளைக்காரப் பெண் மேரியைப் படிக்க மேயஸ்வில்லிக்கு அழைத்தாள். அடங்காத ஆர்வத்துடன் தினமும் பத்துமைல் தூரம் நடந்து சென்று படித்தாள். அக்கம்பக்கத்தினருக்கு கணக்குச் சொல்லிக் கொடுத்தாள். சில ஆண்டுகள் முடிவில் பட்டம் பெற்றாள். அதில், 'இப்பட்டம் பெறுபவருக்கு எழுதப் படிக்கத் தெரியும்' என்று இருந்தது.
மேரியின் உயர்கல்விப் பயணம்
'அடுத்து என்ன செய்யப் போகிறாய்?' என்ற மிஸ் வில்சனின் கேள்விக்கு, 'கல்லூரியில் படிக்க விரும்புகிறேன்' என்றாள். மேரி உயர்கல்வி கற்க, ஊரே வழியனுப்பி வைத்தது; மேற்குப் பகுதியில் வசிக்கும் வெள்ளைக்காரப் பெண் ஒருத்தி பணம் அனுப்பினாள்.
புதிய நம்பிக்கை
மேரி தான் கற்றதை அக்கம் பக்கத்தினருக்கும் கற்றுக்கொடுத்தாள். எழுதப்படிக்க தெரிந்ததும், 'போதும்' என்று நினைக்காமல் உயர்கல்வி கற்க விரும்பினாள். ஒடுக்கப்பட்ட சமூகத்தின் குரலாக எழுந்தாள்.
முடிவுரை
ஒடுக்கப்பட்ட சமூகம் எழுவதற்குக் காரணமாக அமைந்தது, மேரி பெற்ற கல்வி. பின்னாளில், மேரி கருப்பினக் குழந்தைகள் படிப்பதற்காகக் கட்டிய 'பெதுன் குக்மேன் தனியார் பள்ளி' பல்கலைக்கழகமாக வளர்ந்தது; தடைகளை எல்லாம் தகர்த்து முன்னேறி, அமெரிக்க ஜனாதிபதி ரூஸ்வெல்டின் ஆலோசகரானார்.
5.புயலில் தோணி படும்பாடு
வருணனைகள்
கொளுத்திக் கொண்டிருந்த வெயில் இமை நேரத்தில் மறைந்து விட்டது; புழுங்கிற்று. மேகப் பொதிகள் பரந்து திரண்டொன்றின. கும்மிருட்டாய் இறுகி நின்றன. அலைகள் எண்ணெய்க் கசிவைப் போல் மொழுமொழுவென நெளிந்தன. காற்றையே காணோம். ஒரே இறுக்கம்.
கிடுகிடுக்கும் இடி முழக்கத்துடன் மின்னல் கீற்றுகள் வானைப் பிளந்தன. அதேசமயம் மதிப்பிட முடியாத விரைவும் பளுவும் கொண்ட மோதல் தொங்கானையும் அதிலிருந்த நடப்பன கிடப்பனவற்றையும் உலுக்கிற்று. வானம் உடைந்து கொட்டு கொட்டென்று வெள்ளம் கொட்டியது. சூறாவளியும் மழையும் காற்றும் கூடிக் கலந்து ஆடிக் குதித்துக் கெக்கலித்தன.
அலை ஓட்டம் தெரியவில்லை - வானுடன் கடல் கலந்துவிட்டது. மழை தெரியவில்லை - வளியுடன் இணைந்துவிட்டது. தொங்கான் அப்படியும் இப்படியுமாய்த் தாவிக் குதித்து விழுந்து திணறித் தத்தளிக்கிறது.
அடுக்குத் தொடர்களும் ஒலிக்குறிப்புச் சொற்களும்
எலும்புகள் முறிவது போல் நொறு நொறு நொறுங்கல் ஒலி. இருளிருட்டு, இருட்டிருட்டு, கடல் மழை புயல் வானம்... அருவியருவி, உப்பருவி, கடலருவி. மின்னொளி, கப்பித்தான் பொந்து, தாவும் பேய் உருவங்கள், சுறா மீன், ரம்பப்பல், காற்றோலக்கடல், சீற்ற மழை, உடலயர்வுப் புலன் மயக்கம்.
திடீரென அமைதி பாய்ந்து வந்து மிரட்டியது. வானும் கடலும் பிரிந்து தனித்துத் தென்பட்டன. எங்கெங்கோ இடுக்குகளில் முடங்கிக்கிடந்த உருவங்கள் தலைதூக்கின. அலைகள் - மலைத்தொடர் போன்ற அலைகள் தாக்குகின்றன.
வானும் கடலும் வளியும் மழையும் மீண்டும் ஒன்று கூடிக் கொந்தளிக்கின்றன. வானம் விழுந்து தீ கக்கியது. மழை வெள்ளம் கொட்டுகிறது. வளி முட்டிப் புரட்டுகிறது. கடல், வெறிக் கூத்தாடுகிறது. நடுநடுங்கித் தாவித்தாவி குதிகுதித்து விழுவிழுந்து நொறுநொறு நொறுங்குகிறது.
முகத்தில் வெள்ளம், உடலில் வெள்ளம், கால் கைகளில் வெள்ளம். உடை, உடலை இறுக்கி இறுக்கி ரம்பமாய் அறுக்கிறது. மரத்தூண், கல்தூண், இரும்புத்தூண், உயிர்த்தூண். தொங்கான் தாவி விழுந்து சுழல்கிறது. மூழ்கி நீந்துகிறது. தாவி நீந்துகிறது. இருட்டிருட்டு, கும்மிருட்டு, குருட்டிருட்டு, சிலுசிலு மரமரப்பு, ஙொய்ங் புய்ங் ஙொய்ங் புய்ங் ஙொய்ங் புய்ங். மூடைகள் சிப்பங்கள் நீந்தியோடி மறைகின்றன. தாவிக்குதித்து நொறுங்குகிறது. சுழன்று கிறுகிறுத்துக் கூத்தாடுகிறது. கடல் அலை அடிக்கிறது...
என்னயிது! சூரிய வெளிச்சம்! சூரியன் சூரியன் சூரியன்... தொங்கானில் நீர் நெளிகிறது. பாய்மரம் ஒடிந்து கிடக்கிறது. இருபுறமும் பின்னேயும் தேயிலைப் பெட்டிகளும் புகையிலைச் சிப்பங்களும் மிதந்து வருகின்றன. தொங்கான் தன்வசம் இன்றித் தடுமாறிச் செல்கிறது.