ஏ, தாழ்ந்த தமிழகமே!

 ஏ, தாழ்ந்த தமிழகமே!

பழந்தமிழர் வாழ்வு மிகவும் பண்பட்டது. தமக்காக வாழாது பிறருக்காக வாழும் வாழ்க்கை நெறியைக் கடைப்பிடித்து வாழ்ந்தவர்கள் தமிழர்கள். கைம்மாறு கருதாமல் அறம் செய்து இன்புற்றவர் பழந்தமிழர். அரசர்கள் அறநெறியின் அடிப்படையில் ஆட்சி செய்தனர். அவர்களின் செங்கோலும் வெண்கொற்றக் குடையும் அறநெறி ஆட்சியின் குறியீடுகளாக பார்க்கப்பட்டன. ஆனால் இன்றோ, எங்கு பார்த்தாலும் அரசியல் கட்சியினரின் பலவகையான கொடிகள், கட்சிப் பதாகைகள் போக்குவரத்துக்கு இடையூறு ஏற்படுத்தும் வகையில் காட்சி தருகின்றன.

நீர்நிலை பெருக்கி, நிலவளம் கண்டு, உணவுப் பெருக்கம் காண்பதும், அதனை அனைவருக்கும் கிடைக்கச் செய்வதும் அன்றைய காலத்துத் தமிழ் மன்னர்களின் கடமையாகச் சொல்லப்பட்டது. ஆனால், இன்று நீர் நிலைகளில், ஆக்கிரமித்து வீடுகள் கட்டிக் கொள்கிறார்கள்; நிறுவனங்கள் கட்டிக் கொள்கிறார்கள்; மழைக்காலங்களில் பாய்ந்து ஓடும் நீர் எங்கு செல்வது என்று தெரியாமல் வீடுகளை சூழ்ந்து கதியற்றுக் காட்சி அளிக்கிறது.

பழந்தமிழ் மன்னர்கள் அறத்தின் அடிப்படையிலேயே ஆராய்ந்து தண்டனை வழங்கினர். நன்றும் தீதும் ஆய்தலும் அன்பும் அறனும் காத்தலும் அமைச்சர் கடமையாகப் பார்க்கப்பட்டது. அன்றைய காலத்து நீதிமன்றங்கள் துலாக்கோல் போல நடுநிலை மிக்கதான தீர்ப்பை வழங்கின. சிபி சக்கரவர்த்தி புறாவுக்கு ஏற்பட்ட துன்பத்தைத் தன்னுடைய துன்பமாக நினைத்து தன் உயிரையே கொடுக்கத் துணிந்தான். மனுநீதிச் சோழன் பசுவின் துயர் நீக்கத் தன் ஒரே மகனை தேர்காலில் இட்டுக் கொன்றான் ஆனால் இன்றைய நீதி முறையை நினைத்துப் பாருங்கள். இன்றைய நீதி முறை பணம், பதவி, அதிகாரம், ஜாதி, சொந்தம் எல்லாம் பார்க்கிறது.

தம்மை விட வலிமையில் குறைந்தவரோடு சண்டையிடாதவர் தமிழர். தன்னுடைய மகிழ்ச்சியை மறந்து பிறருடைய மகிழ்ச்சியை நாடியவர்தான் தமிழர். ஆனால் இன்றோ விளிம்பு நிலை மக்களிடம்தான் அதிகாரமும் சட்டமும் வேலை செய்கிறது. ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள்தான்  மேலும் மேலும் ஒடுக்கப்படுகிறார்கள். ஒடுக்கப்பட்ட விளிம்பு நிலை மக்களின் துன்பத்தை கண்டு மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள். எவ்வளவு கேவலமான வாழ்க்கை வாழ்கிறோம் என்பதை ஒவ்வொருவரும் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிருக்கும் என்றார் வள்ளுவர். ஆனால் நாம் இன்னமும் ஜாதி மதம் இனம் மொழி என்று எல்லா வகையான வேறுபாடுகளையும் பார்த்துக் கொண்டல்லவா இருக்கிறோம்.

"செல்வத்துப் பயனே ஈதல்- துய்ப்பேம் எனினுனே தப்புந பலவே" என்கிறார் மதுரைக் கணக்காயர் மகனார் நக்கீரர். ஆனால் இன்று நடப்பதைப் பாருங்கள்! "செல்வமே பெரிது" என்று செல்வத்தைத் தேடித் தேடிப் பத்து பதினைந்து தலைமுறைக்குச் சேர்த்து வைக்கிறார்கள். தான் மட்டுமே அனுபவிக்க வேண்டும், தன்னுடைய குழந்தைகள் மட்டுமே அனுபவிக்க வேண்டும் என்று குறுகிய மனப்பான்மையோடு வாழ்கிறார்கள். "செல்வம் நிலையில்லாதது. இன்று ஒருவரிடத்தில் இருக்கும். நாளை வேறு ஒருவரிடத்தில் இருக்கும்" என்ற உண்மையை அறிந்து வாழ்ந்தவர் பழந்தமிழர். 

அரியதான நெல்லிக்கனியை அரும்பாடுபட்டுப் பறித்து ஔவைக்கு ஈந்து மகிழ்ந்தவன் அதியமான்.

 இப்பிறப்பில் அறம் செய்தால் மறுபிறப்பில் வீடுபேறு கிடைக்கும் என்று கருதி பேகன் அறம் செய்யவில்லை.

 பரிசு கொடுக்க முடியாத நிலையில் தன் நாட்டை இழந்த துன்பத்தை விட பெருந்துன்பம் அடைந்தவன் குமணன்.

 இரவலர்களைத் தேடி வரவழைத்துப் பரிசு வழங்கியவன் ஆடுகோட்படைச் சேரலாதன். 

வழங்குவதற்குப் பொருள் உள்ளதா என்று கூட பார்க்காமல் கொடுத்தவன் பெருச்சாத்தான் 

ஈயாமை இழிவு -இரப்போர்க்கு ஈயாது வாழ்தலைவிட உயிரை விட்டுவிடுதல் மேலானது என்று கருதியை வாழ்ந்தவர் தமிழர் 

உதவி செய்தலை ஈழத்துப் பூதன்தேவனார் உதவியாண்மை என்று குறிப்பிட்டுள்ளார் 

பிறர் நோயும் தன்நோய் போல் போற்றி அறன்அறிதல் சான்றவர்களுக்கெல்லாம் கடன் என்கிறது கலித்தொகை.

உண்மையான செல்வம் என்பது பிறர் துன்பம் தீர்ப்பதுதான் என்கிறார் நல்லவேட்டனார்.

 "செல்வம் என்பது சிந்தையின் நிறைவு. நிறைவடைகிறவனே செல்வன்" என்ற உண்மையை எல்லாம் இன்றைய தமிழர்கள் மறந்து விட்டார்கள்.

வாய்மையைச் சிறந்த அறமாகப் போற்றி வாழ்ந்தவர் தமிழர். "பொய்படுறியா வயங்கு செந்நா" என்று அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர். நிலம் புடை பெயர்ந்தாலும் பொய் கூறக் கூடாது என்று வாழ்ந்தவர் தமிழர். ஆனால் இன்று பொருள் கொடுத்தால் பொய்ச்சாட்சி சொல்லப் பலரும் இருக்கிறார்கள்.

இப்போது நாம் காணும் தமிழகம் எப்படி இருக்கிறது என்று எண்ணிப் பாருங்கள். ராமன் ஆண்டால் என்ன? இராவணன் ஆண்டால் என்ன? என்றல்லவா இருக்கிறோம்! மிகவும் சுயநலம் மிக்கவர்களாகத் தான்உண்டு... தன் வேலை உண்டு என்று இருக்கிறோம். அன்றைய வீடுகள் விருந்தினருக்காகத் திண்ணை வைத்துக் கட்டப்பட்டன. ஆனால் இன்று மதில் சுவர்கள் வைத்துக் கட்டப்படுகின்றன. 

இன்றைய காலத்தில் இளைஞர்கள் பெரியவர்களை மதிப்பதில்லை. பெரியவர்கள் கூறும் சொற்களைக் கேட்டு நடப்பதில்லை. தானே பெரியவன்- தன்னை யாரும் கேள்வி கேட்கக் கூடாது என்று நினைக்கிறார்கள். எல்லாம் உடனே கிடைத்துவிட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறார்கள். கிடைக்கவில்லை என்றால் மனம் உடைந்து போகிறார்கள். ஒருமுறை பயன்படுத்தும் பிளாஸ்டிக் பொருட்களைத் தூக்கி எறிவது போல உறவுகளைத் தூக்கி எறிகிறார்கள். உழைக்காமல் ஆடம்பரமாக வாழ வேண்டும் என்று நினைக்கிறார்கள். இயல்பான மகிழ்ச்சியில் திளைக்காமல், செயற்கைத் தனமான உறவுகளை நம்பி தன்னைத்தானே துன்புறுத்திக் கொள்ளும் அளவிற்கு மன நோயாளிகளாக மாறி வருகின்றனர்.

பழந்தமிழர்கள் பின்பற்றிய அறநெறி வாழ்க்கையை இன்றைய காலத்து இளைஞர்களும் பின்பற்ற வேண்டும். அதற்கு அவர்கள் முதலில் பழந்தமிழர் பெருமை பற்றிய செய்திகளை அறிந்து கொள்ள வேண்டும். தாழ்ந்துவிட்ட தமிழினமே மீண்டு எழுந்து வா. தமிழ் உன்னை தலைநிமிர்த்தும். தமிழர் நெறி உலகிற்கு வழிகாட்டும் என்று கூறி என் உரையை நிறைவு செய்கிறேன். நன்றி, வணக்கம்.